Op
het zachtjes verend bruin
dat de kruin niet langer sieren kon
legt
eeuwig groen een schaduw
ligt een heerlijk bed gespreid
hier
zou je kunnen slapen
ware 't buiten niet zo koud
maar ook hier
tussen 't hout
fluit de wind nog kille noten
de takkendans
bij lage zon
het ruisen door de toppen
hier groeit de rust net
zo gestaag
dan 't bos aan hoogte won
de wereld draait hier
zoveel trager
zonder haast en moeten doen
straks brengt de
varen weer zijn groen
de stad haar dagjesmensen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten