Jouw ogen reflecteren sterren,

je handjes grijpen naar de steel.

Dan bollen zich jouw wangetjes;

je blaast je bijna scheel.

Een warme wind beroert de stengel,

de sterren worden aangeraakt.

Ze zweven op jouw lange adem,

uit een diepe slaap ontwaakt.

Je ogen stralen als de sterren

als je ze nastaart op hun vlucht.

Even zakt je mondje open…

dan is daar die diepe zucht.