Als
een standbeeld op een stille plek
stond
de eenzame fluitist
zijn
ludieke spel te spelen
het
was prachtig, onbetwist
liet
zijn vingers dansen
op
de knoppen van de fluit
daar
hij altijd eenzaam was, kwam er
een
melancholisch melodietje uit
ik
had het niet graag gemist
en
na applausgebaren
wierp
ik een muntstuk
in
zijn barokke fluitenkist
Geen opmerkingen:
Een reactie posten